Data premiery: 17.08.1993
Wydawca: Roadrunner Records
Pochodzenie: USA
Utwory:
1 Machine Screw
2. Christian Woman
3. Black No. 1 (Little Miss Scare-All)
4. Fay Wray Come Out and Play
5. Kill All the White People
6. Summer Breeze (Seals and Crofts cover)
7. Set Me on Fire
8. Dark Side of the Womb
9. We Hate Everyone
10. Bloody Kisses (A Death in the Family)
11. 3.0.I.F.
12. Too Late: Frozen
13. Blood & Fire
14. Can't Lose You
Skład:
Peter Steele - wokal, bas
Kenny Hickey - gitara, wokal
Josh Silver - klawisze, wokal
Sal Abruscato - perkusja
Produkcja: Peter Steele, Josh Silver
Christian Woman
Peter Steele wyjaśniał:
- Ten utwór prawdopodobnie opiera się na moim dziwnym chrześcijańskim pochodzeniu, które sprawiło, że wszystko, co naturalne, miało być grzechem. Nie chciałem jednak pisać piosenki o sobie, bo moje życie jest właściwie bardzo nudne. Uznałem, że uczynię utwór bardziej zmysłowym i napiszę o dziewczynce, która wchodzi w okres dojrzewania i zaczyna doświadczać popędów, które tłumi, bo rodzice powiedzieli jej, że są złe. Oczywiście takie popędy muszą się jakoś ujawnić, więc kiedy każdego wieczoru leży w łóżku i wgapia się w krzyż na ścianie, zaczyna fantazjować o seksie z Chrystusem.
Black No. 1
Peter Steele i Kenny Hickey, który jest drugim wokalistą w tym utworze, nabijają się z pewnej „mrocznej” dziewczyny, która nie może wyjść z domu, bo na jej głowie widać odrosty, więc musi zafarbować włosy na czarno. Black No. 1 to nazwa odcienia farby do włosów.
Steele:
- To historia o mojej byłej dziewczynie. Prosiła mnie, bym trzymał nad swoją twarzą lustro, kiedy uprawialiśmy seks. Chciała oglądać, jak szczytuje. Nie wrzuciłem tego do piosenki. Mogłem powiedzieć jej, by poszła się jebać, ale z tym lustrem przed twarzą przecież ma się już jebała. To była bogata gotycka zdzira. Nie żebym miał cokolwiek przeciw gotyckim dziewczętom, ale ona była chodzącym banałem: papierosy z domieszką goździka, olejek paczulowy, takie tam gówno.
Summer Breeze
Jest to cover utworu z repertuaru Seals & Crofts. Wersja Type O Negative miała pierwotnie tytuł „Summer Girl” i zupełnie inny tekst, jednak nie znalazła się na płycie, ponieważ tekst nie został zaaprobowany przez twórców piosenki. Chodziło głównie o te słowa (najbardziej kontrowersyjny fragment):
Kenny Hickey leży na chodniku
Diabelska muzyka z sąsiedniego domu
Więc przeskakuję nad jego rzygami
Przez zasłonę i po podłodze
Utwór „Summer Breeze” pojawił się w filmie „Koszmar minionego lata”.
We Hate Everyone
- Nie lubimy gatunku ludzkiego w całej rozciągłości – mówił Peter Steele w wywiadzie dla MTV. - Gówno jest białe, czarne, czerwone i żółte. Stawiam sobie cel, by nie musieć nikogo oglądać przez resztę życia. Jeśli zdołałbym zarobić na muzyce wystarczająco dużo pieniędzy... Kasa oznacza dla mnie niezależność, a nie możliwość zakupu sportowej bryki. Mógłbym znaleźć miłe odludne miejsce, gdzie ja i moja dziewczyna nie bylibyśmy niepokojeni przez ludzi o małych umysłach.
Recenzja
Metal Hammer nr 8/2002
Dla wielu wielbicieli „Typków” „Bloody Kisses” jest wyjątkową pozycją w dyskografii tego zespołu, a co za tym idzie największym osiągnięciem, wzorem praktycznie już nieosiągalnym. Co by nie mówić, album jest przepełniony, co ja mówię... przesiąknięty miłością, zarówno psychiczną jak i fizyczną. Słodki erotyzm, wydobywający się z głośników, jest niezwykle szczery, romantyczny, a zarazem perwersyjny i wyuzdany. Dzięki takiemu kontrastowi można popaść w seksualny omam, a co za tym idzie wydobyć z siebie najbardziej grzeszne z grzesznych pragnień. Pierwszoplanową postacią, i sprawcą tego całego zamieszania, jest Peter Steele, którego głęboki wokal może doprowadzić niejedną słabą istotkę do upojenia. Dźwięki, które znajdują się na „Bloody Kisses” mają swoistą magię, która miesza się z jakąś dziwną obsesją. Wystarczy posłuchać „Black No. 1”, „Kill All The White People”, czy tytułowego „Bloody Kisses” i na wieki Type O Negative wniknie w umysł, duszę i Bóg wie co jeszcze…
Artur Jastrzębski
 |
| Okładka wersji digipack, 1994 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz