Iron Maiden - "Seventh Son of a Seventh Son"

Gatunek: heavy metal
Data premiery: 11.04.1988
Wydawca: EMI
Pochodzenie: Wielka Brytania
ironmaiden.com
Porównaj ceny

Skład:

Bruce Dickinson – wokal

Dave Murray – gitara

Adrian Smith – gitara

Steve Harris – gitara basowa

Nicko McBrain – perkusja

Produkcja: Martin Birch

Utwory:

1. Moonchild (Smith, Dickinson)

2. Infinite Dreams (Harris)

3. Can I Play with Madness (Smith, Dickinson, Harris)

4. The Evil That Men Do (Smith, Dickinson, Harris)

5. Seventh Son of a Seventh Son (Harris)

6. The Prophecy (Murray, Harris)

7. The Clairvoyant (Harris)

8. Only the Good Die Young (Harris, Dickinson)

Inspiracje i pomysł

Orson Scott Card - "Siódmy syn"

Inspiracją dla płyty „Seventh Son of a Seventh Son” była wydana w 1987 roku powieść fantasy „Siódmy syn” Orsona Scotta Carda, która jest pierwszą częścią cyklu „Opowieści o Alvinie Stwórcy”. Akcja książki rozgrywa się w XIX w. w Ameryce Północnej, w alternatywnej rzeczywistości, w której ludzie posługują się magią. Bohater, Alvin Miller (tytułowy siódmy syn siódmego syna), to niezwykły człowiek, który ma zmienić otaczający go świat. Sam motyw siódmego syna pochodzi z folkloru i znany jest w różnych wersjach m.in. w Irlandii, USA, Ameryce Łacińskiej czy we Włoszech.

Steve Harris:

- To był nasz siódmy studyjny album, a ja nie miałem dla niego tytułu, nawet żadnego pomysłu na tytuł. Później przeczytałem opowieść o Siódmym Synu Siódmego Syna, tej mitycznej postaci, która rzekomo miała posiąść różne niezwykłe dary, takie jak jasnowidzenie i tym podobne. Pomyślałem, że byłby to dobry tytuł dla naszego siódmego albumu. Zadzwoniłem więc do Bruce'a, zaczęliśmy o tym rozmawiać i w ten sposób powstał ten projekt. (1)

Nie jest to jednak w pełni album koncepcyjny. Nie opowiada on bowiem jednej historii, a poszczególne utwory są ze sobą luźno powiązane. Bruce Dickinson przyznaje, że mogło być inaczej.

Aleister Crowley - "Moonchild"

- Steve i ja znów zaczęliśmy razem pisać - opowiada wokalista w swojej autobiografii. - Gdy wspomniał o „albumie koncepcyjnym”, nadstawiłem uszu, a serce zaczęło mi bić szybciej. Historia i elementy teatralne – na „Seventh Son of a Seventh Son” było i jedno, i drugie. Tyle że nie do końca. Nie tyle, ile bym chciał. Gdzieś w zakurzonych, zawilgoconych notatnikach mam spisaną historię siódmego syna oraz niespełnionej miłości, która popycha do okropnej, tragicznej zemsty. Nigdy tego w całości nie wykorzystaliśmy. Moje teksty nawiązywały do tej historii, ale Steve'a nie. Jednak nie ma to tak naprawdę większego znaczenia, bo zarówno koncerty, jak i okładka oraz utwór tytułowy bardzo się fanom spodobały. Tylko szkoda, że nie udało się z tego zrobić czegoś więcej, choćby powieści graficznej. (2)

Inspiracją dla tekstu „Moonchild” była książka Aleistera Crowleya o tym samym tytule. Z kolei tytuł „The Evil that Men Do” został zaczerpnięty z dramatu Williama Szekspira „Juliusz Cezar”. Marek Antoniusz po zamordowaniu Cezara mówi do Rzymian: "The evil that men do lives after them; The good is oft interred with their bones."

Single

„Can I Play with Madness”, pierwszy singiel promujący album, przez trzy tygodnie utrzymywał się na trzecim miejscu brytyjskiej listy przebojów.

Adrian Smith:

- „Can i Play with Madness” rozpoczęło swe życie początkowo jako ballada, którą nazwałem „On the Wings of Eagles”. Potem Bruce napisał do niej słowa, ale chciał zmienić tytuł na „Can I...”. Muszę przyznać, że brzmiało to o wiele lepiej. Pokazaliśmy utwór Steve'owi i jemu też się spodobał. To właśnie Steve wprowadził tę zmianę tempa w środkowej części i dodał wstawkę instrumentalną, dzięki czemu utwór zyskał ostateczny szlif. Mimo wszystko byłem zaskoczony, że stał się tak wielkim przebojem. Już wcześniej nasze single pojawiały się na listach, ale zazwyczaj szybko z nich spadały, a ten utwór pozostawał tam całe wieki! (…) Bardzo dobrze wypadł też na scenie, ludzie nie wierzyli własnym uszom, słysząc, jak śpiewamy część wstępną. Nie byliśmy wcześniej znani ze śpiewów chóralnych. Gdybym zaproponował coś takiego w czasach, kiedy wstąpiłem do zespołu, chyba by mnie zlinczowali. Tymczasem teraz Bruce, Steve i ja wykonywaliśmy partie chóralne na żywo, na koncercie. To było naprawdę proste, a efekt – piorunujący. Widownia wprost szalała, skakali przy nim od początku do końca. (3)

Oprócz „Can I Play...” płytę „Seventh Son of a Seventh Son” promowały jeszcze trzy single - „The Evil That Men Do”, „The Clairvoyant” i „Infinite Dreams” (dwa ostatnie w wersjach koncertowych) - każdy z nich znalazł się w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów.

Na drugich stronach singli zamieszczono utwory: „Black Bart Blues”, „Massacre” (cover Thin Lizzy) oraz nagrane ponownie dwa kawałki z debiutanckiej płyty: „Prowler” i „Charlotte the Harlot”. Wszystkie te kompozycje znalazły się na reedycji płyty „Seventh Son of a Seventh Son” z 1995 r., nie ma ich natomiast na późniejszych reedycjach.

Sukces komercyjny

„Seventh Son of a Seventh Son” jest drugim po „The Number of the Beast” albumem Iron Maiden, który zadebiutował na pierwszym miejscu brytyjskiej listy najlepiej sprzedających się płyt.

Album był największym dotychczasowym sukcesem komercyjnym wszędzie poza Stanami Zjednoczonymi, gdzie sprzedał się w mniejszym nakładzie niż jego poprzednik, „Somewhere in Time”. Część amerykańskiej prasy rockowej krytykowała zespół za użycie syntezatorów, a tym samym bardziej komercyjne brzmienie.

- Uważałem ten album za najlepszy, jaki udało nam się nagrać od czasu „Piece of Mind” - mówi Steve Harris. - Podobał mi się, ponieważ był bardziej progresywny – klawisze pasowały naprawdę doskonale – na takich właśnie brzmieniach się wychowałem. Byłem wkurzony na Amerykanów, bo zdawali się tego zupełnie nie chwytać. (4)

Septimo hijo de un septimo hijo

W Hiszpanii album ukazał się pod tytułem „Septimo hijo de un septimo hijo”. Również tytuły wszystkich utworów na okładce były przetłumaczone na język hiszpański.

Hiszpańskie wydanie "Seventh Son of a Seventh Son" - kaseta i płyta

Cytaty:

(1), (3), (4): Mick Wall - „Iron Maiden. Run to the Hills”, In Rock, 2016,

(2) Bruce Dickinson - „Do czego służy ten przycisk - autobiografia”, SQN, 2017

Recenzja

Non Stop nr 8/1988:

„Niczym mafia, Iron Maiden bezlitośnie trafia w dziesiątkę, przy czym jednym strzałem robi od razu osiem dziur w sercu tarczy. Siódmy studyjny album zespołu ma wszelkie dane ku temu, aby najbardziej zapamiętałych w swym fanatyzmie czcicieli innych rockowych bogów doprowadzić do barłogu zapijaczonego bluźnierstwa.

„Seventh Son of a Seventh Son” to concept album – osiem misternie skonstruowanych utworów składa się na metaforyczną opowieść o odwiecznej walce dobra ze złem. W warstwie tekstowej rzecz tylko pozornie jest prosta, bowiem temat przewodni upstrzony jest niezliczonymi odniesieniami i aluzjami, które pozwalają interpretować tę historyjkę na kilku poziomach. Warto dodać, że Iron Maiden nie pozuje na (zabójczy dla rocka) intelektualizm, a „powierzchniowy” patos swego dzieła nałogowo rozcieńcza dowcipem.

W warstwie muzycznej sprawa jest oczywista – absolutna doskonałość. Wrodzona maestria warsztatu obca innym metalowcom wybujała wyobraźnia oraz atawizm instynktu (zrolowane w jedną bombę) sprawiają, że Iron Maiden są w stanie rozkruszyć swym brzmieniem Mur Chiński, grając w Londynie, a równocześnie stworzyć pastelowy klimat, przy którym taki Vollenweider wypada jak człowiek-kilof.

Jeżeli dodać do tego peanu suplement w postaci stwierdzenia, że każdy utwór z tej płyty to materiał na kilka innych, i że mimo swej złożoności, muzyka Iron Maiden pozostaje przebojowa i komunikatywna, to wypada splunąć na redakcyjne pięć gwiazdek i patrzeć nocą w bezchmurne niebo albo przynajmniej na flagę narodową USA.”

Krzysztof Wacławiak

Podobne

Iron Maiden - Piece of Mind

Iron Maiden - Brave New World